utrącać

utrącać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, utrącaćam, utrącaća, utrącaćają, utrącaćany {{/stl_8}}– utrącić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, utrącaćcę, utrącaćci, utrąć, utrącaćcony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uderzając, trącając, odłamywać część czegoś; odtłukiwać, odbijać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Utrącić kawałek spodka, ucho od dzbanka. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wstrzymywać realizację czegoś, nie dopuszczać do rozpoczęcia czegoś, także nie dopuszczać, aby ktoś zajął jakąś posadę, otrzymał jakieś stanowisko, odsuwać kogoś od jakiejś funkcji': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ciągle utrącano jego kandydaturę. Dyrektor utrącił nasze plany. {{/stl_10}}